Jogja, zuid Bali, Ubud en Lovina

Borobodur is echt heel bijzonder. We waren er natuurlijk idioot vroeg (6:00u; een half uur na zonsopkomst) dus het was nog redelijk rustig. En we hadden alle tijd om van het prachtige bouwwerk te genieten. Elke ochtend begint in Java rond een uur of half 5 de moskee te "jammeren" en wordt het druk op straat. In Java is het overigens 24/7 druk. Er zijn veel te veel mensen en die hebben dan ook nog allemaal een auto of brommer waarmee ze over straat razen. Geld voor prullenbakken (als er een geplaatst wordt wordt ie gestolen) of een afvalophaalsysteem is er niet. Dus overal waar mensen zijn ligt vuilnis en ruik je de geur van vuilnis. In Pangandaran zagen we mensen zelfs picknicken naast zo'n berg vuilnis. Straten, huizen en water ligt er vol mee. In vergelijk met Java is China best schoon. Alleen de (rijst) velden zien er verrassend schoon uit.
Op de terugweg hebben we ons in Jogja af laten zetten bij Kraton, het politieke hart van de stad. Dit bouwwerk viel wel een beetje in het niet bij Borobodur dus heel lang hebben we er niet doorgebracht. Na nog even wat op Paritawan road (een backpackersstraat) bij ons hotel in de buurt te hebben gegeten, zijn we lekker aan het zwembad gaan liggen.

Voor de fietstocht naar Prambanan konden we iets later op 6:30u. Onze gids Tamara was te laat. Waarschijnlijk iets teveel gefeest de vorige avond. Het was een apart type, met enorme valse wimpers, wat graag aandacht kreeg. Met het zweet op dr rug, peddelde ze zich 3 slagen in de rondte op dr fiets, terwijl wij achter haar aan rolde zonder überhaupt te trappen (zo langzaam ging het)
De tocht was erg leuk, voor een deel dwars door rijstvelden en dorpjes. Prambanan was ook mooi om te zien. Daarna hadden we een lunch op een toeristische lokatie en fietsten we weer terug. Alleen kinderen gingen met de auto terug zei Tamara en als we zin hadden konden we nog wel 3u omfietsen naar wat anders. De hele groep bedankte daarvoor, denk dat ze allemaal last hadden van zadelpijn en het trage tempo. En Tamara lachte zich rot.
Eind van de middag waren we weer terug.

De volgende ochtend weer 5:00u op voor het vliegtuig naar Bali. Deze had 2u vertraging. Bali is echt veel schoner dan Java en ook minder druk. Al is dat in vergelijk met Java niet zo moeilijk. De hotelkamer in Sanur was luxe en we konden nog bijboeken. Die middag hebben we in de zon bij het zwembad gezeten. Het was zo warm dat zelfs Wilbrand ging zwemmen in het lekker koude zwembad.
Voor de volgende dag hadden we Wayang, een chauffeur, geregeld. Deze heeft ons naar Nusa Dua; een soort compound met luxe hotels en witte stranden, Ulu Watu; een tempel met apen op een hoge rots aan zee, Padang beach; uit de film eat, pray, love, waar nu een surfwedstrijd was en Jimbaran; waar je tijdens zonsondergang op het strand kunt eten, gebracht. Een leuk dagtripje en goed te doen omdat alles dicht bij elkaar lag.
Ondanks dat het wel lekker was daar hebben we uitgechecked en zijn we naar Ubud vertrokken. Waar we de stad verkend hebben tijdens een zoektocht naar een hotel en nog ff aapjes hebben gekeken in Monkey forest, waar ze overigens ook een tempel hebben.
Bij de receptie van het hotel vertelden ze ons dat er die dag een ceremonie/crematie zou zijn en dat dat voor ons misschien wel leuk was om te zien. Het bleek een heel spektakel waar families een grote stier hadden gemaakt (of gekocht) en een soort tempel. De botten (de overledenen wordt eerst begraven zodat er gespaard kan worden voor de crematie) worden dan door de familie in de tempel naar de stier vervoerd en in de stier gestopt samen met een boel offers. Er was 1 familie met een metershoge witte stier.
De volgende dag hebben we een wandeltocht net buiten Ubud gedaan. We hadden een tocht uit de LP willen doen, maar dat lukte niet helemaal. Met behulp van wat toeristen hebben we echter een prachtige heenweg door rijstvelden gelopen en een terugweg door een klein stukje oerwoud langs de rivier.
Omdat we nog maar weinig strand gezien hebben en gehoord hadden dat Lovina mooi is, zijn we naar Lovina doorgereisd. De bus die normaal reed was echter stuk, dus we kwamen terecht in een vreselijk oud afgeragd busje terecht, wat nauwelijks omhoog kwam op een helling. In ruil voor geleden leed werden we voor de deur afgezet en kregen we een lunch. Het is hier niet zo druk en we kunnen lekker relaxen op het strand. Van hieruit schijn je ook fantastisch te kunnen snorkelen op Menjangan. Ik heb helaas een fikse verkoudheid opgelopen en we hebben beiden gewoon ff zin in niks, dus die laten we aan ons voorbijgaan.

Morgenochtend worden we opgehaald door Wayang die ons via Sideman naar Padangbai brengt voor de boot naar de Gili's